![2021 08 12 10 34 41 [canon eos 100d]](https://www.przewodnikpokrecie.pl/wp-content/uploads/2022/12/2021-08-12_10-34-41_Canon-EOS-100D.jpg)
Loggia wenecka w Rethimno (gr. Loggia του Ρεθύμνου) jest jednym z lepiej zachowanych zabytków renesansowej architektury w mieście. Niegdyś odbywały się tu spotkania miejscowej arystokracji – przy obowiązkowym kieliszku wina. Na spotkaniach tych omawiano bieżące sprawy polityczne i finansowe dotyczące miasta. Poniekąd ten finansowy charakter loggii przetrwał do dziś, bowiem zabytkowe mury mieszczą sklep Ministerstwa Kultury, w którym możecie kupić chociażby repliki najważniejszych muzealnych zabytków, czy książki historyczne.
Loggię zbudowano na podstawie projektu włoskiego inżyniera Michele Sanmichelego (autora m.in. umocnień w Wenecji, Weronie i Chanii) w latach 1538-1540. Lokalizacja loggii była nieprzypadkowa – północno wschodnia część placu, tuż nad brzegiem morza. W tamtym okresie, na północ od ulicy Arkadiou (gr. οδός Αρκαδίου) nie było już żadnych zabudowań (te, które dziś sąsiadują z loggią, pochodzą z czasów tureckich). Z tego powodu nic z nią nie konkurowało, była świetnie widoczna, i razem z fontanną Rimondiego (gr. Κρήνη Ριμόντι) stanowiła ozdobę placu, rozciągającego się wzdłuż dzisiejszej ulicy K. Palaiologou (gr. οδός Κ. Παλαιολόγου).
Loggia w Rethimnie została wzniesiona na wzór tej w Heraklionie (gr. Ηράκλειο), jednak pozostawała w tyle pod względem przepychu i bogactwa. Gmach wzniesiono na planie kwadratu, z dużymi arkadami z trzech stron (poza zachodnią stroną). Każdy z trzech boków składał się z równych sobie łuków, spoczywających na kwadratowych cokołach. Środkowa arkada, której towarzyszyła klatka schodowa prowadząca z poziomu placu do nieco wyniesionej loggii, służyła jako wejście, podczas gdy dwie pozostałe arkady, tworzyły otwarte, bezramowe okna. Spoglądając na ściany budynku, w oczy rzuca się ich masywność i duża liczba wzmocnień, mająca sugerować poczucie spokoju i stabilności gościom loggii. Nad stropem, widoczne są dwie reliefowe głowice antropomorficzne (tzw. rzygacze), służące do odprowadzania wód opadowych. Początkowo loggia była częściowo otwarta, a częściowo pokryta czterospadowym dachem krytym dachówką (który zastąpiono dachem płaskim na wzmocnionej podsufitce w 1625 roku).
Oryginalny budynek zachował się w stanie niemal nienaruszonym – przetrwał nawet katastrofalny najazd piratów z 1571 roku. Poza wspomnianymi na początku wpisu spotkaniami szlachty, loggia służyła także jako miejsce spacerów i rekreacji. Na jej terenie dozwolony był hazard, a z jej podwyższonego wejścia heroldowie odczytywali mieszkańcom dekrety władzy. Niemal natychmiast po zdobyciu miasta przez Turków (1646 r.) loggia została przekształcona w meczet, poświęcony zdobywcy Rethimno Hadji Husseinowi. Boczne, półkoliste łuki zostały zamknięte murem, a przy zachodniej ścianie dobudowano minaret (zburzony dopiero w 1930 roku, gdyż groził zawaleniem. W 1924 roku budynek przeszedł na własność Banku Narodowego Grecji, a od 1950 roku należy do Państwowej Służby Archeologicznej (gr. Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία). W 1951 roku budynek odrestaurowano i ponownie otwarto dla ludzi – już jako miejskie Muzeum Archeologiczne (które zresztą niedawno przeniesiono z loggii, na teren fortecy w Rethimno (gr. Ενετικό Κάστρο Φορτέτζα)).
